17 Eylül 2016

Herkes Sahneye

Haydi atla! Durma haydi. Durduğun kabahat. Atlasana sahneye. Evet şimdi. Hemen. Sen de...

2010 yılında neye uğrayacağımı bilmeden, ömrümde ilk defa sahneye atladım. Cesaret.

Dedim: Ya, bu ne acayip bir mesele böyle?

Bir oyun, sonra bir tane daha. 2012 yazında, yolum Şirince'ye uzandı.

2 haftalık yatılı kamp, yalın ayak başı kabak. Medrese'nin ilk tiyatro kampıydı.

İlk katın çatısı yeni kapanmış, pencerelere henüz cam takılmamıştı. Büyük Salon yoktu.

Kafamda kendime dair çatıları yıkıyor, gönlümde yeni bir pencere açıyordum. Büyük Plan yoktu.

Nereye gideceğimi bilmiyordum. Sadece yola çıkmaya cesaret etmiştim.

İlk atölyemden bu yana 5 yaz mevsimi geçti. Her yıl 2-3 haftamı oyunculuk atölyelerinde geçiriyorum.

Dünyanın farklı coğrafyalarından farklı ustalar ve parlak yeteneklerle aynı havayı soluyorum.

Sahnede ve tiyatro atölyelerinde nefes alırken, perde aralanıyor, başımı uzatıp hakikati görüyorum.

Kendime dair...

İşte şimdi burada, yine Tiyatro Medresesi'nde yeni bir kamp sayesinde, öz dönüşüm devam ediyor.

Ve herkesin kendi sahnesini bulup

seyirci değil oyuncu olmak için

neden yanıp tutuşmadığını

bir türlü aklım almıyor.

Özkan Zere

17.Eylül.2016 22:00 Tiyatro Medresesi

Yorum yaz...
  • (Yayınlanmayacak)